Besneeuwde herinneringen ❄, 2010

Mensen houden van bloemen

Mensen houden van bloemen

Bloemen geven wij elkaar om diverse intenties zoals liefde, vriendschap, om iemand sterkte te wensen, succes te wensen, en bij een afscheid. Tevens vertegenwoordigen ze een symbool voor verschillende zaken en gelegenheden. Iemand bloemen geven is een mooie manier om je gevoelens kenbaar te maken. Enkele symbolische betekenissen zullen ons wel bekend zijn.  Vast wel hebben we al eens een grote bos rode rozen gekregen, of gegeven. Rode rozen staan voor liefde en passie. Mijn 1^e bos rode rozen kreeg ik bij mijn verjaardag toen ik 18 werd van mijn eerste grote liefde. 18 rode rozen. Zal het nooit vergeten. Bij ons 40 jarig Huwelijk kreeg ik van mijn man een enorme bos rode rozen, in totaal 40 stuks. Ik heb ze gedroogd, daarna in een compositie gevat op een doek en omlijst. Ze zijn nu verbleekt en worden stoffig, maar het wonderlijke is, dat ze nog steeds geuren.  

De geranium staat voor vriendschap en ontmoeting. Nooit gedacht en ook niet mee geassocieerd. Want ja, achter de geraniums zitten is toch een veel gebruikte (geplaagde) uitspraak, waarmee veelal ouderen aan verbonden worden en wij beslist daar niet achter willen zitten. Nee, een geranium zou je kunnen geven bij een first date, wanneer je de intentie hebt om voor vriendschap te gaan.  Het is maar dat je het weet. Zie je het al voor je?

De betekenis van Gardenia is: Geheime Liefde. Een Gardenia is een naar jasmijn geurende witte bloem. Mocht je als dater zo’n bloem krijgen, of zien gedragen worden in het knoopsgat van een revèrs, bedenk dan even, dat hiermee misschien wel een mystieke boodschap verteld wordt.   

Echter het waren geen geraniums, rozen, of gardenia’s ,wat ik vorig jaar zomer ontving bij mijn date. Mijnheer kwam aan, met door beide armen omvat, een enorme bos tulpen in diverse kleuren.  Zijn gezicht kwam er schuin achter vandaan. Zo’n boeket staat voor elegantie en kan bij diverse gelegenheden gebruikt worden. Zo staat in het verhaal omschreven bij een bloemist om de juiste keus te maken voor een bepaalde gelegenheid. Maar eigenlijk ben ik nu aan het eind van mijn verhaal beland, wat ik ga vertellen.

Het was een prachtige zomerse dag. We hadden onze afspraak gepland in een restaurant gelegen boven op een dijk aan het water, zo’n 15 km vanaf mijn woonplaats. Ik had deze plek uitgekozen, omdat het restaurant rondom voorzien was van een terras. Met keuzemogelijkheden om een uitzicht te hebben op het water, of op het centrum van de stad, of deels allebei.  Op mijn fiets, de route nemend over de dijk langs het water, was het ondertussen genieten van het heerlijke weer, de omgeving en de natuur.  Ik was ruim op tijd aanwezig en ging zitten wachten beneden op de trap met uitzicht over het plein, wat een gezellige drukte gaf i.v.m. de vrijdagmarkt. De trap oplopend naar het terras zag ik hem boven tussen de drukte aan komen lopen. Boven wilde ik al mijn hand uitsteken, toen mijn buurvrouw tussen ons in kwam gelopen, onwetend van mijn afspraak en verbaasd en verheugd mij te zien. Zullen we een bakkie doen? Nou ja….uitgelegd dat ik een afspraak had, ondertussen wijzend op mijn gezelschap. Het was komisch, maar ook even een tikkeltje ongemakkelijk. Later er nog veel om kunnen lachen, buurvrouw en ik.

Na elkaar te hebben begroet zochten we naar een vrije plek op het terras. Tenminste ik…, hij wilde naar binnen. In mijn beleving was het terras voor dit moment the place to be. Binnen was het donker, stil, zonder de gezelligheid van de drukte en de sfeer buiten. Leuke buurvrouw heb je! Jazeker. Interesse? Nadenkend…..mmmmm……, ik ben nu toch met jou! Vanaf dat moment was de toon gezet, bovendien werd mijn blik steeds weer getrokken naar zijn overhemd waarvan de boord links hoger begon, dan rechts. Scheef dichtgeknoopt. De sfeer was behoorlijk bekoeld en na de koffie stelde ik voor af te rekenen en een wandeling langs de haven te maken. Op een bankje gezeten vertelde ik hem, dat we niets hoefden uit te leggen aan elkaar. Het werkte gewoon niet tussen ons. Hij stond op en vroeg mij even te wachten. Na vijf minuten kwam hij terug met in zijn armen….juist ja…, die enorme bos tulpen. Nog na druipend van het water, omdat hij ze in zijn auto had gezet in een emmer water. Zijn scheef geknoopte overhemd ondertussen doorweekt. Hij woonde in de bollenstreek en had ze daar gekocht, legde hij uit. Het was lief en triest tegelijkertijd. Voelde me ietwat ongemakkelijk, ook door de manier van overhandigen. Zijn houding, zijn blik vertelden: ik heb ze nu eenmaal gekocht, laat ik ze maar geven.

Een ontmoeting zonder resultaat, afgesloten met een bos bloemen. Diverse kleuren tulpen, geschikt voor iedere gelegenheid, tegelijkertijd de boodschap gevend, dat die ander mooie ogen heeft. De symboliek achter deze bloemen bij het geven er van, daar had hij, vermoed ik, geen weet van.

Aangenomen met gemengde gevoelens want, en…..waren ze naderhand wel voor mij bestemd? Misschien ook wel, hij heeft zich er niet over uitgesproken. Een man van weinig woorden.  En wat was nu eigenlijk de intentie? Had hij gedachten om na een geslaagde date met een bos bloemen daar een extra tintje aan te geven? Ach ja….., vooraf gegeven, zou het een vorm van beleefdheid kunnen zijn. Maar ja, dan valt het zo op en waar laat je dan steeds die bloemen. Zeker zo’n enorme bos. Gewoon handig dus. Moet mij er niets bij verbeelden en achter zoeken. Hij had ze ook gewoon mee terug naar huis kunnen nemen.  

Ik heb de bos verdeeld over mijn beide fietstassen en ze vergezelden mij op mijn nu fleurig getooide fiets terug naar huis. Natuurlijk was mijn buurvrouw benieuwd naar mijn date. Lachend kwam ze verhaal halen, tegelijkertijd allerlei verontschuldigingen uitend. Een aantal dagen heeft in onze beider huiskamer een bos tulpen op de vaas gestaan.

“Mensen houden van bloemen. Bloemen houden van mensen”

Liefs,

Vijf jaar........een toekomst voorbij

Vijf jaar..... een toekomst voorbij

seconden, minuten, uren, maanden, jaren

aaneengeregen tot vijf jaar en verstreken

sinds die laatste avond, wij nog samen waren.

Wat hadden we je nog graag aangekeken, 
met jou willen praten,

maar je was al op weg ons te verlaten.

Ik fluisterde in jouw oor: “Hou van jou”

nam jouw hand in de mijne,

stilletjes hopen op, dat je mij nog horen zou.

Vijf jaren voorbij, enkel de herinneringen, alleen,

naar een toekomst waar het verleden een rol in speelt,

waar je  in mijn hart blijft wonen, zoals voorheen.

Reeds vele gedachten met jou gedeeld.

Was wel eens benieuwd hoe je reageren zou,

maar in iedere vezel van mijn wezen weet ik,

dat jij mij kent en ik ken jou.

Jouw toekomst heb je met je meegenomen.

Ik kan er niet meer bij, zo ver weg.

Doch dikwijls ben jij aanwezig in mijn dromen

zo dichtbij, ik jouw warmte voel en zeg:

Hoe gaat het nu met jou? Dat is wat ik weten wil.

Eenmaal in de realiteit, voorbij die droom

blijft het antwoord ergens hangen, zo stil.

Je omringt mij met al jouw dingen.

Op onverwachte momenten, of tijdens iets wat ik doe.

Vind briefjes met daarop allerlei Franse zinnen.

Hoor jouw muziek: U2 of the Who.

Die voorvallen zullen blijven, onveranderd

in mij, maar ook in al jouw dierbaren.

Voor altijd in ons hart verankerd

waarin we de liefde van en voor jou bewaren.

Liefs van mij, van ons allen

Live must go on

Live must go on

De tijd tikt naar ons toe en tikt van ons weg. 
In het heden, dus nu vandaag, komen verleden en toekomst samen. Wat zouden we graag in de tijd een blik willen werpen over hetgeen ons nog te wachten staat. Maar zouden we daar zo blij mee zijn? Zouden we genieten van de voorpret, zoals de voorpret bij het uitzien naar een vakantie? We zullen ons ouder zien worden en zien dan misschien ook voorvallen, die we eigenlijk niet wilden weten. Maar ja, dan weten we wel of die ene, die we zo graag willen ontmoeten, onze toekomst heeft verrijkt. Alle jonge 50 plussers, aanwezig op diverse datingsites, hebben nog een hele tijd van leven voor zich. Die periode wordt korter naarmate de leeftijd vordert, maar vormt geen beletsel voor ook de zestigers, zeventigers, tachtigers en zelfs 90 jarigen te zoeken naar  een partner om hun toekomstige leven een invulling te geven. Of we het nu leuk vinden, of niet, gelukkig zijn, of ongelukkig, het leven gaat door. De enige zekerheid die we hebben, is dat ons leven niet eindeloos is. Maar hoe groot, of klein de toekomst ook is, zolang we leven, blijven we plannen maken voor die tijd die nog gaat komen. 

We hebben gespannen verwachtingen van de toekomst. Het verleden is al ingevuld, echter wat er komt is onzeker. Ons verleden dragen we met ons mee . Met herinneringen, gebeurtenissen, ergens verborgen in ons hart, in onze gedachten, geborgen in die bekende rugzak, zoals we dat dan noemen. De nostalgie die we daarbij oproepen, kunnen we koesteren, maar ook verwerpen, omdat we er niet aan herinnerd wensen te worden. 
Toch maakt in het heden, ons verleden deel uit van de persoon, die we door het leven dat we reeds achter ons hebben, geworden zijn. Ons gedrag in het nu wordt bepaald door herinneringen en beslissingen in het verleden. 
Een veel gemaakte uitspraak: “mijn rugzak is leeg”. Wat men wil zeggen is: ik draag het verleden niet meer met mij mee. Maar wat eigenlijk bedoelt wordt met die uitspraak: “ik wil vertellen, dat mijn huidige leven niet door het verleden beïnvloedt wordt” . “Wees dus maar niet bang, ik heb het een plekje gegeven”. Mooi gezegd en we begrijpen het zo ook wel, maar toch kunnen we ons verleden niet geheel terzijde leggen. 

Eerder opgedane ervaringen maken deel uit van de beslissing die we nemen in de huidige tijd.

Het kan een reden zijn, waarom het lastiger wordt om op oudere leeftijd  met een partner in zee te willen gaan. Maar ook duurt het langer eer wij die stap nemen om aan een relatie te beginnen, we eerst langer nadenken of die persoon wel bij ons zou kunnen passen. Bij een eerste ontmoeting, een foto, uitspringende teksten in een profiel,  koppelen gelijk ons brein en/of onze zintuigen de informatie welke door die persoon wordt afgegeven, aan belevenissen die we eerder meegemaakt hebben. 

Anders dan toe we jong waren, hebben we nu te maken met een toekomstige partner welke in het verleden gescheiden, of weduwnaar/weduwe is. Hebben we nadien reeds een relatie gehad, welke door redenen van een niet verwerkt verleden is beëindigd, zullen we wat voorzichtiger zijn bij een volgende poging. 

Spreken we dan van wijsheid, of spelen de factoren van het verleden een rol?

“Wijsheid komt met de jaren”. Een veel gebruikte uitspraak. Groeien door persoonlijke ontwikkeling, en andere levenservaringen hebben op latere leeftijd die “wijsheid” gebracht. Echter herinneringen, ervaringen en belevenissen in het verleden spelen we degelijk een rol in het besluit om in de toekomst een relatie aan te gaan. Te samen met die “wijsheid” moeten we toch tot een goed besluit kunnen komen. Al nemen we er over het algemeen op latere leeftijd wel meer de tijd voor. En…..hebben we dat? Sommigen wel en sommigen niet. “Haastige spoed is zelden goed”.   

 “Als er iets is dat het verleden ons leert is het dit: ga door. En maak van de toekomst nog meer het verleden”

Herman Brusselmans

De tijd tikt naar ons toe, tikt van ons weg. “Live must go on”

Elkaar leren kennen via een dintingsite.....Hoe doe je dat?

Elkaar leren kennen via een datingsite….Hoe doe je dat?

Al een geruime tijd geleden had ik via een dating site een mail contact. Eerst via de beveiligde weg en later via ons privé-mailadres. We hadden elkaar nog niet ontmoet, enkel door ons schrijven leerden we elkaar steeds beter kennen. Echter de diepgang miste ik, uitingen van waardering waren er wel, maar er ontbraken in het schrijven liefdevolle gedachten naar elkaar toe. Na een periode bleek dat hij ook met iemand anders schreef en ook reeds ontmoet had. Ik heb toen dit schrijven beëindigd. Hij was van mening, dat we gerust op dezelfde voet door konden gaan, maar zo werkt het niet bij mij. Het was jammer, maar ik heb geen spijt van de energie die ik er heb ingestoken.

Vier jaar geleden ontmoette ik, ook via deze site een lieverd. Vooraf deze ontmoeting hadden we elkaar ellenlange gedachten geschreven. Toen we elkaar voor de eerste maal zagen, mede door alles wat er al geschreven was, voelde het heel vertrouwd. Mede door onze reeds gevoerde correspondentie, hadden we gespreksstof voldoende voorhanden. De toon was open, hartelijk, soms poëtisch, liefdevol, maar vooral begripvol. We borduurden voort op al ons geschrevene.

Waarom ik deze voorbeelden aanhaal is, omdat ik verschillenden malen heb meegemaakt, men niet bereid is om eerst via enkele berichten elkaar eerst wat beter te leren kennen. Men is er in het algemeen van overtuigd, dat elkaar zien het beste werkt. Ik stel het soms voor, maar het antwoord wat ik dan krijg , als ik al een antwoord krijg, is ontkennend. Wat ik me afvraag is dan, waarom men geen energie wil steken om eerst op deze wijze iemand leren kennen, Elkaar leren kennen is een proces. Je kunt het willen versnellen, maar naar mijn idee vergeet je op die manier het belang van het kunnen doordringen tot iemand. Is het niet beter naar elkaar toe te groeien, zoals je dat in het gewone leven ook doet. Zoals wanneer je lid bent van een vereniging, maakt niet uit welke, al is het bridge, jeu des boules, voetbal. Je komt elkaar wekelijks tegen, spreekt eens met elkaar, waardoor je na verloop van tijd je misschien tot elkaar aangetrokken kunt gaan voelen.

Ik wil het belang van elkaar ontmoeten niet onderschatten, doch op deze digitale wijze gaan we het eerst af op een foto, plus het ingevulde profiel. Menigmaal is het geschrevene van iemands persoonlijkheid ook maar matig beschreven. Aan de hand van deze gegevens, maak je dan een keus, zonder ook maar enige kennis, diepgang, emoties te kennen. Geen wonder dat het zo enorm lastig is om ook maar een relatie te starten. We gaan eerst af op het uiterlijk, staat het ons niet aan, klikken we door naar de volgende. Maar we weten allemaal, dat het uiterlijk ondergeschikt wordt, indien men elkaar daadwerkelijk leert kennen.

Ik ben van mening, dat we in het proces van iemand leren kennen de tijd moeten nemen, energie moeten steken. En tijd kost het, maar ik heb het idee, dat we dat niet hebben, we ons het niet gunnen. Toch is tijd het allerbelangrijkste, om naar elkaar toe te gaan groeien. Door aan het begin van dit proces elkaar af te tasten middels een periode van schrijven, kunnen we al nader tot elkaar komen. Van daaruit zal een ontmoeting naar mijn idee beter aansluiten en misschien vloeit daar wel uit voort, dat men samen de gewenste toekomst zal gaan beleven.

Liefs,

      

Nieuwjaarsmorgen

Goedemorgen allemaal

Iedereen al wakker, goedgemutst?

Een nieuwe dag, een nieuw jaar

Heeft de kater je reeds gekust?

Alleen vandaag 1 op 1

Ben er wel, maar ook weer niet

De wereld draait, ook om mij heen

Had  goede voornemens in het oudjaar

Reeds op de eerste dag… mislukt

Zo gezellig de hele boel bij elkaar

daarom  is het me niet gelukt

te denken aan wat ik tot mij nam

en liet het gaan

Morgen 2 op 1 begin ik opnieuw

Ach…nog zoveel dagen om te gaan

Zo mooi van iedereen al die goede wensen

Na vandaag zal het wel goed komen met mij dit jaar

Dus wens ik jullie lieve mensen

Een heel gelukkig Nieuwjaar

Nieuwjaarswensen

Nieuwjaarswensen

Nog even en we luiden het Oude Jaar uit en begroeten, vaak met spetterend vuurwerk het Nieuwe Jaar. Hoe vuurwerk precies ontdekt is, is niet bekend. Waarschijnlijk is het vuurwerk ontstaan in China, waar ze buskruit, de basis van vuurwerk gebruikten, waarschijnlijk als wapen, maar ook om religieuze feesten en rituelen luister bij te zetten. En natuurlijk de Nieuwjaarsviering niet te vergeten, om de boze geesten te verjagen. Ik moet nu gelijk denken aan het gezegde: “Hij heeft het buskruit ook niet uitgevonden”.

Ten grondslag lag een onderzoek (158 jaar v. C) van Alchemisten in China naar ingrediënten voor een levenselixer. Ze verhitten zwavelzuur en salpeter waardoor ze per abuis een explosief mengsel creëerden. Een hele tijd later werd er houtskool aan toegevoegd. Eenmaal de goede samenstelling ontdekt, is het buskruit ontstaan in zijn huidige samenstelling  en werd  In de 8^e eeuw het buskruit “uitgevonden”. Buskruit werd ook  gebruikt voor het genezen van huidziektes, doden van insecten, voor…vuurwerk en het vullen van kanonnen.

We kennen allemaal de plaatselijke gebruiken van het carbid-schieten in het Noorden, Oosten en Zuiden van het land. In mijn jeugd ging ik naar de smid en kocht daar het carbid. Een stukje in een conservenblik, een beetje spuug, deksel dicht, voet erop, lucifer bij het gaatje……Bammm, deksel halen. Nu gebruiken ze heel wat grotere exemplaren, zoals melkbussen, soms zelfs giertanks. Dat dit niet geheel ongevaarlijk is, zeker bij ondeskundig handelen, is niet verwonderlijk.

Zo rond 12 uur, tijdens de overgang van het oude jaar naar het nieuwe jaar, tellen we af en vanaf twaalf uur wensen we al onze dierbaren, geliefden, vrienden, mensen op straat, het maakt niet uit, aan iedereen die we maar tegenkomen, alle goeds toe voor het aanstaande jaar. We pakken de telefoon, sturen apps, bellen naar familie ver weg. Ik vind het nog steeds bijzonder, naast oorlogen, onrust, terroristische aanslagen, ruzies, er op dit moment zoveel goeds in een mens zit.   

Dit jaar is het 5 jaar geleden dat mijn man en ik met onze kinderen en kleinkinderen Oud naar Nieuw vierden. Allemaal bij elkaar in de wetenschap, dat dit de laatste keer zou zijn, dat we gezamenlijk een jaarwisseling zouden meemaken. Mijn man overleed 14 dagen later in het Nieuwe Jaar. Zeker nu op dit moment, beleef ik het als de dag van gisteren. Een fijne, maar emotionele en lange avond. Echter, ondanks dat het een bijzondere avond was, heb ik het vooral ervaren als een ongelooflijk nare avond. Maar de wensen voor het nieuwe jaar aan elkaar en aan mijn man waren bijzonder mooi, hartelijk en lief. En we hebben de champagnekurk laten knallen, met elkaar getoost op het leven….van ons, maar ook op het leven na de dood.   

Je kunt zonder de gebruikelijke wensen als: Gelukkig Nieuwjaar, genoeg andere termen gebruiken. Zoals: Vrolijke Feestdagen, want dat wil iedereen toch? Of wens iemand veel warmte,  genoeg kracht  en/of een intens samenzijn toe.      

Mooie jaarwisseling…..

Lieve groet,

    

Vrede op aarde

Vrede op aarde

Ik fluister zachtjes: Kerstmis is vrede

Geef het door aan allen die het horen moeten

Aan al die dictators, die het volk hun wil opleggen

Fluister in hun oor: Kerstmis is vrede

Vertel het aan de Palestijnen en de Israëliërs,

dat ze hun grenzen moeten verleggen,

ophouden met geweld en terreur

Fluister in hun oor: Kerstmis is vrede

Zeg het tegen Assad, zodat na een vreedzame dialoog

de Christenen, de Druzen, de Koerden, weer op

de wijze van weleer naast elkaar kunnen leven

Fluister hem in zijn oor: Kerstmis is vrede

Zorg goed voor de bevolking, zodat degene

welke gevlucht zijn, weer kunnen terugkeren naar hun land

Kerstmis is Vrede. Geef het door aan al die terroristen,

dat ze hun politieke motieven kunnen bereiken,

anders dan door het gebruik van aanslagen

Fluister in hun oor: Kerstmis is vrede

Stop met angstzaaiingen, oorlogsmisdrijven in vredestijd

en fluister zachtjes: koester deze vrede,

jullie hebben het in de hand: gebruik het verstand

De wind fluistert zachtjes: Kerstmis is vrede

nadert de oortjes van een jongetje in het vluchtelingenkamp

zal het licht van Kerst hem bereiken? De ster hem de weg

kunnen wijzen, ooit… naar een veilig land?

Ook al fluister ik niet meer: Kerstmis is vrede

Roep ik heel hard vanuit mijn hart vol van liefde

naar ieder die het horen kan: Kerstmis is vrede

echter Kerstmis belooft iedere keer weer,

 dat het morgen beter wordt

Helaas is Kerstmis maar eens per jaar

Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil

Liefs

Eenzaamheid......enkel met Kerst?

Eenzaamheid……enkel met Kerst?

Deze laatste dagen voor de Kerst wordt er op TV, radio en media veel gesproken over het onderwerp eenzaamheid. Eenzaamheid doet zich natuurlijk niet enkel tijdens de Kerstdagen voor. Echter het is actueel omdat Kerst vieren nu eenmaal voorgesteld wordt als een familiegebeurtenis. We kennen allemaal de overvloedige reclame van grote families aan een welgevulde tafel. Grootouders, kinderen en kleinkinderen. Vredige taferelen met sfeervolle aankleding en verlichting. Vaak wordt eenzaamheid afgestempeld als zou het vooral en enkel ouderen betreffen. Maar ook onder jongeren heerst eenzaamheid.

We krijgen dan beelden voorgeschoteld van alleenstaande ouderen welke zonder familie en vrienden alleen deze dagen doorbrengen. Doch er zijn ook ouderen welke zich niet eenzaam voelen. Eenzaamheid zit hem niet in door het alleen zijn, het wel hebben van fijne familieleden, veel contacten. Eenzaam voelen zit in jezelf. En dan kunnen we nu allemaal wel zo hard roepen, dat we daar iets aan moeten doen, eens een bezoekje brengen, een bloemetje meebrengen, uitnodigen voor een gezellige middag… Wanneer wij niet kunnen doordringen tot die kern van die gevoelens bij iemand, zullen wij allen, met alle aandacht die wij ook willen geven, die eenzaamheid niet kunnen oplossen. Het is vaak het missen van de intieme liefde, de aandacht missen van de persoon die het dichtst bij stond en waarvan werd gehouden. Ik wil hierbij absoluut niet zeggen, dat we er niets aan moeten doen, maar probeer wat dieper in een gesprek door te dringen betreffende hetgeen men bezighoudt. Echte interesse tonen, luisteren, maar ook horen wat er gezegd wordt in het verhaal dat in het hart verborgen ligt. 

Gelukkig verkeer ik in de gezegende (om dat woord in deze periode maar eens te gebruiken) omstandigheden, dat ik dierbaren, voldoende contacten, vrienden om mij heen heb, om niet eenzaam te zijn. Vooral denk ik dan aan al die lieve buren. Gisteravond weer genoten van ons samenzijn tijdens de "Kerstborrel". Het ervaren dat we in ons eigen huis niet op een eiland leven, maar verbonden zijn door de onderlinge contacten. 

Wat ik mis onder de beelden welke eenzaamheid zouden moeten inhouden, is de eenzaamheid onder jongeren. Bij naslag over dit onderwerp kwam ik een opiniepeiling tegen van 1 vandaag. Uit die peiling blijkt dat jongeren (16-34 jaar) zich vaker eenzaam voelen dan 55 plussers. Als reden wordt vaak genoemd: psychische problemen, geen goed zelfbeeld hebben, drukke studie, veranderen van baan, veranderen van studie, ver weg verblijven van familie en vrienden, geen liefdespartner hebben, sociaal onhandig zijn in het onderhouden van contacten.

Uit een ander onderzoek blijkt dat als gevolg van eenzaamheid, zij psychische problemen ontwikkelen, zoals depressies, een laag zelfbeeld en slaapproblemen. Ook raken ze sneller verslaafd aan alcohol en geestverruimende middelen. Dat dit laatste ook maatschappelijke gevolgen heeft, is niet verwonderlijk. Inmiddels in het rijke bezit van prachtige kleinkinderen die nu leven in een maatschappij, waarbij door jeugdigen erin gehandeld wordt en al die middelen zo makkelijk te verkrijgen zijn, maak ik me soms zorgen. Niet enkel om mijn kleinkinderen, maar om al die jongeren welke, door wat voor redenen dan ook, in een positie verkeren waardoor ze gevoeliger zijn om hieraan geen weerstand te kunnen bieden.

“Eenzaamheid is een gevangeniscel die alleen kan worden geopend vanuit de binnenkant.”

Alfredo Lamont

Vanaf deze plaats wens ik alle lezers, een liefdevol, zorgeloos, maar vooral vredig Kerstfeest toe.

Liefs

Kerstmis is licht

Fijne Feestdagen! Gelukkig Nieuwjaar!

Kerstmis is licht, Kerstmis is Liefde

Een moment van verbinding

Met vrienden en familie samenzijn

Een moment van bezinning

Er deze dagen bij stilstaan we niet aan tijd gebonden zijn

wij voor even ons jachtige leven vergeten

Aandacht schenken aan elkaar, maar vooral

dankbaar zijn dat we met mekaar

dit Feest samen mogen vieren, herinneringen ophalen

van degenen die ons hebben moeten verlaten

ons geluk delen in het geven om en houden van elkaar

Kerstmis is liefde in een wereld van vrede

Kerstmis belooft iedere keer weer dat het morgen beter wordt

Helaas, Kerst is maar eens per jaar. 

Ik wens al mijn vrienden en dierbaren met alle liefde in mijn hart

een vredig, liefdevol en gelukkig Kerstfeest toe

Riekie  

Kerstgedachten

Kerstgedachten

Ik dacht altijd dat de Kerst, ieder jaar weer,

onophoudelijk samen vieren was,

totdat we beiden oud en versleten waren

en we aan het eind van ons leven kwamen

Ik dacht altijd te weten, immer op Kerstmorgen

met een ontbijtje op bed door jou te blijven verwend

wij samen knus in bed alvast de dag doornamen

en ik de rommel in de keuken voor later zou bewaren

Ik dacht altijd te weten, die stoel aan tafel

blijft altijd door jou bezet, jij zet de emmer water klaar

tijdens ons gourmet, steekt alvast de kaarsjes aan

jij proost met mij met goede wensen op het volgende jaar

Ik denk nu zeker te weten, dat jij er altijd bent:

“Je zit op je stoel en kijkt toe hoe ik de boom versier,

opeens verdwijn je naar zolder, komt met een doos opdagen

vol met rode ballen, jouw kleur, ieder jaar weer”.

Niets kan me ook nu niet weerhouden, deze doos te gaan halen.

Jij bent er altijd, waar ik ook ga, of ben

Het leven zonder jou houdt niet op

sinds de vele jaren ik jou al ken

ik bewandel hoge bergen, eenmaal op de top

beleef ik van wat jij ooit hebt ervaren

ga soms door diepe dalen, doch in mijn gedachten

fluister jij hoe ik deze periode het beste kan varen

Jij zult er altijd zijn, ook in deze donkere dagen

al voelt jouw lijfelijke afwezigheid als een diep gemis

als een fantoompijn, omdat een deel van mij afgesneden is

een mantra aan gedachten waarin nog vele lege dagen zullen volgen

waarop alles zijn gang zal blijven gaan

voel ik mij toch niet alleen tijdens de Kerst

omdat in mijn hart jij er altijd zult zijn

gedurende heel mijn verdere bestaan

Liefs van mij

Video: Zonsopkomst Propiac

Mei 2018. Zonsopkomst Propiac, Zuid Frankrijk

Geloven in.........

Geloven in……

Wat zijn het dezer dagen toch spannende tijden voor al die kinderen die nog onwankelbaar in de Sint geloven. Echter ook voor de ouders, welke genieten van het verhaal welke ze hun kids blijven vertellen, door vele generaties heen. Over het grote boek, waarin de namen van alle kindjes vermeld staan. Waarin alles staat geschreven wat over een ieder maar van belang is. Heerlijk om als ouders, maar ook als grootouders, diezelfde spanning, van als kind zijnde vroeger, weer te beleven en weer het verhaal mee te geven aan de kinderen. Het geloof in Sinterklaas is erfgoed. Overgedragen op het meest goedgelovige moment, de leeftijd dat kinderen zich een wereldbeeld vormen.

Het is een kinderfeest, waar wij allemaal van genieten. We werken er ook allemaal aan mee, om het geloof in het verhaal van de goeie Sint die cadeautjes uitdeelt in stand te houden. De overheid, de scholen, de media. Steden en dorpen die het aankomen per boot, of motor, of auto van de Sint en zijn Pieten organiseren. Verwelkoming door de burgemeester en zijn notabelen. Met omlijsting van muziek. Gezien in Deventer. Door prachtig geklede Herauten, welke met het blazen op de trompetten het plaatje compleet maakten. Door de jaren heen is de figuur van de Sint en later zijn helper(s) geëvolueerd. Na alle commotie van de protestante bezwaren tegen de katholieke heiligenviering tijdens de Reformatie werd het Nicolaasfeest in de 20 eeuw een Volksfeest. Het gaat me te ver hier om over die geschiedenis verder te schrijven. Het is allemaal te vinden op Wikipedia. Ook de komende jaren zal het er het één en ander veranderen. De discussie betreffende de Piet, of hij nog steeds zwart moet blijven, is in volle gang. Het is altijd een kinderfeest geweest in de beleving van de laatste generaties. Een feest waarbij nooit vervelende toestanden plaatsvonden. Kinderen zijn onschuldig en laten we die traditie in al zijn glorie in ere houden. Het is niet nodig om bij een intocht een protest te laten horen, vanwege andere gedachten over waarom Pieten wel, of niet zwart dienen te zijn . Zo men hierover een andere mening heeft, kan en dient men die discussie rond de tafel voeren.

Wat ik leuk vond om te lezen op Wikipedia en hier te vertellen is dat de Sint in de late middeleeuwen (1270-1500) een functie had als huwelijksmakelaar. Het voert waarschijnlijk terug naar de legende waarin wordt verteld dat Sint-Nicolaas aan drie meisjes een bruidsschat gaf. Er ontstonden Sint-Nicolaasmarkten. Na het kerkbezoek kochten de bezoekers een geschenk voor het Nicolaas feest. De speculaasvrijer was een karakterisk cadeau. Het was een speculaaspop die een jongen schonk aan een meisje. Als zij het aannam was het een goed teken voor de relatie. Nu zijn er nog steeds speculaaspoppen, maar de bedoeling erachter is al lang verleden tijd. Ook werden er in die tijd liefdeskaartjes verzonden

De naam pepernoot stamt af van de tijd van de Voc schepen (17^e eeuw) welke noten, maar ook kruiden, zoals peper, nootmuskaat en  kaneel meebrachten. De vorm lijkt op die van noten. En Peper was een soort verzamelnaam van alle kruiden die uit het verre oosten kwamen. Tegenwoordig kennen we allemaal de kruidnoten. Eigenlijk met kruiden van speculaas industrieel vervaardigd en gevormd als een “nootje”. De echte oud-Hollandsche pepernoot bestaat uit een mix van specerijen, o.a. anijs, met als resultaat taaiachtige onregelmatige koekjes.

Ik vind speculaaspoppen heerlijk en misschien is er wel iemand die mij een speculaaspop cadeau gaat doen.  

Ik wens alle lezers, bezoekers hier een fijn Sinterklaasfeest toe.

“Wie zoet is krijgt lekkers”.

Liefs,

Trouwdag 26 november 1971

Trouwdag 26 november 1971

Vandaag onze trouwdag,

 Zo heerlijk jong, samen op weg

Naar een toekomst waarin wij samen

 Dag, na dag,  na dag

beiden ons pad gaan beramen

over onbekend terrein

om te vinden wat voor ons is weggelegd

aan onze voeten de ganse wereld

De eerste stap al gezet

woning en inkomen al geregeld

In het Zeeuwse delen we nu ons bed

26 november 2021

Vandaag is het heden aan het verleden voorbij

Nu al bijna acht jaren niet meer bij elkaar.

Toch is deze dag nog steeds voor mij

vervuld van geluk, mijn hart dankbaar

van jouw onvoorwaardelijke liefde voor ons gezin en mij

Dankzij jou door al die jaren,

ik jouw wijsheid en liefde mocht ervaren

al raakte ik je op deze aarde kwijt

mijn denken aan jou kent geen afscheid

De tijd raast voorbij

Wat rest zijn de herinneringen

Wat had ik vandaag graag, zij aan zij

met jou verhaalt over al onze levensdingen

over onze kinderen, over jouw belevenissen aan boord

nog eens over ons werk kunnen praten

over het wonen in Frankrijk,  jouw droomoord, 

ik moet het bij die gedachten laten

Lieve schat,  zolang wij leven, leef jij in ons voort

Liefs van mij

Hinken op twee gedachten

Hinken op twee gedachten

Nu ik zo op zondagmiddag alleen zit, net een wandeling heb gemaakt, voelt het des temeer, dat het zonder partner toch wel erg stil is. Het is toch veel leuker om samen nu aan de thee te zitten na samen die wandeling te hebben gemaakt. Op een maand na, ben ik nu 5 jaar weduwe. Na een periode begon ik het samenzijn met iemand toch behoorlijk te missen. Het bestond toch niet, dat ik de rest van mijn leven alleen zou blijven! Dat waren toen zo mijn gedachten. Doch het wonder geschiedde. Na mijn inschrijving op 50 plus match ontmoette ik hier iemand op deze site. Na een knipperlicht relatie van 2 jaar heb ik dit samenzijn beëindigd. Daar waren diverse redenen voor aan te voeren, maar niet omdat ik het met zijn tweeën zijn beu was. Not at all.

 Nu ruim een jaar zonder aanwezig lief, begin ik toch meer tot het besef te komen, dat ik ook hierin mijn draai heb gevonden. Natuurlijk mis ik een fijn, lief, vertrouwelijk iemand rondom mij heen. Zowel praktisch, als wel gevoelsmatig. Niet meer alles alleen hoef te doen, iemand eens de container vult en ook nog aan de weg zet. Niet meer steeds in een leeg huis komen. Je verhaal kwijt kunnen. Samen naar die heerlijke muziek luisteren. De liefde met elkaar bedrijven. Vrienden in mijn omgeving zeggen dikwijls: Je hebt het nu toch goed, je hebt jouw tijd goed ingevuld met al het vrijwilligerswerk, jouw sport, leuke vriendinnen. Ja, dat klopt, maar een fijne vriendin is fantastisch, maar vult niet het verlangen naar lijfelijk contact, of een begripvolle partner, welke er onvoorwaardelijk, in alle omstandigheden, voor je is.  

Ik hink steeds meer op twee gedachten. En….sta ik nog wel voldoende open voor die nieuwe relatie? Het vloeit natuurlijk ook voort uit het feit, dat na een aantal vervelende dates, plus een relatie wat niet stand hield, ik ook wat behoudender ben geworden. Zou ik nog wel zin hebben om rekening te houden met….mijn tijd weer te moeten gaan delen, mijn activiteiten misschien moeten wijzigen, of in het ergste geval af moet gaan zeggen.  

Bovendien wij zijn allemaal al wat op leeftijd, hebben een totaal andere toekomst voor ons. Hebben allemaal een verleden. Nu kun je dit wel bagatelliseren, maar het is gewoon een feit. Het hoeft niet van invloed te zijn in een nieuwe relatie, het speelt echter wel degelijk een rol. De meesten van ons hebben het te moeten werken al achter de rug, kinderen zijn volwassen. We hoeven de toekomst wat dat betreft niet te maken. Geen carrière die ons nog in de weg staat.  Wat we nu nog eigenlijk het liefst wensen is onze laatste levensperiode met liefde te kunnen invullen.

En ja, uiteindelijk tot de slotsom komend, ik zou graag die lieveling in mijn nabijheid wensen voor de rest van mijn leven. Eventueel nog activiteiten willen beëindigen, indien ik weer lief mag gaan hebben.  Echter ik vraag mij af, of al die dating-sites wel de ideale manier zijn om een lief voor een serieuze relatie te ontmoeten. Er is veel kaf onder het koren en dat maakt het er niet makkelijker op. Uiteindelijk is het mijn kracht en mijn persoonlijkheid die mij in staat zal stellen eens de juiste partner in mijn vertrouwde omgeving tegen te komen. Ik betwijfel zeer sterk, of het op de manier van daten op een internetsite ooit zal lukken. Tenzij……..

Liefs,