Boekensteunen, verhalen en ontmoetingen
In mijn wandmeubel in de huiskamer staan diverse boeken
ondersteund aan weerszijden door boekensteunen. Ze zijn bijna net zo oud als ik
nu ben. Boekensteunen die, als ze de mogelijkheid hadden, een verhaal zouden
kunnen vertellen. Een verhaal over mijn leven, mijn interesses, een soort
levenscyclus. Ze zijn al oud en aan het eind van de reeks worden ze nog steeds verplaatst
voor nieuwe aanwas. Van het verleden naar het nu. Een historie waarin te zien is
hoe de tijd is veranderd. De schrijfstijl, het woordgebruik, maar vooral ook de
vooruitgang van kennis en wetenschap. Vanaf mijn huwelijk staan er boeken die
mij lief zijn en ik nog steeds bewaar. Exemplaren zijn er in de loop van mijn
leven ook verdwenen. O.a. de encyclopedie. Door al onze digitale communicatie
zijn ze nu helaas overbodig geworden. Hoewel ik nu wel eens het naslagwerk op
papier mis. Om ruimte te maken heb ik afscheid genomen van boeken en gebracht
naar de bibliotheek, of een kringloopwinkel, en wie weet staan ze nu tussen
boekensteunen bij iemand anders in huis die ervan kunnen genieten.
Achter gesloten deurtjes in mijn kast liggen verborgen de fotoalbums,
Een heel leven zichtbaar in beeld en met vergezeld van die beelden is het een
heel verhaal. Wanneer ik vanaf het allereerste begin over die foto’s zou gaan
vertellen en zou gaan opschrijven zou ik mijn levensverhaal inzichtelijk kunnen
plaatsen tussen de boekensteunen.
Gelukkig zijn boekensteunen om te verschuiven, want het verhaal van mijn leven
is nog lang niet ten einde.
Mijn moeder zei dikwijls: ‘Wie veel reist kan veel verhalen’.
Mijn laatste reis, eind Juli, was naar het Noord Westen van Spanje. Ik verbleef bij een vriend in de stad Oviedo, gelegen in de provincie Asturië. Een levendige stad, vol met o.a. bars, café's en restaurants. De omgeving is prachtig met groene heuvels. Heel anders dan hier in Nederland, waar door de droogte het gras op diverse plekken verdord en geel is. Tijdens het reizen ontmoet
je en zie je op afstand veel mensen en kom je gewild, of ongewild in diverse
situaties terecht. Ik zat ingeklemd in het vliegtuig tussen twee mensen. Ze
zijn totaal onbekend voor mij en weet niet uit welk land ze komen. Stiekem ben
ik dan benieuwd naar de achtergrond van hen, de taal en het doel van de reis.
Ja in 1e instantie naar Madrid waar het vliegtuig heen ging en ik
moest overstappen. Soms lukt het om een gesprek te voeren, maar de mensen naast
mij hadden er kennelijk geen behoefte aan. Aan de krant te zien die mijn
medepassagier las die links van mij zat, kon ik opmerken dat de taal Duits was,
maar ja… Duitsland? Zeker weten doe ik het nog niet.
Dat was op de terugweg anders. Door omstandigheden wegens de treinstaking, stremden veel reizigers op het treinstation van vliegveld Brussel Zaventem, waaronder ook ik. Leed brengt veel mensen samen. De gesproken woorden van mijn moeder nog maar eens aanhalen: ‘In tijden van oorlog, gaat iedereen naar de kerk’. Dit is nu natuurlijk al lang niet meer het geval, maar deze uitspraak geeft wel de situatie weer zoals afgelopen week in Brussel. Mensen met volle koffers dromden op het station bij elkaar. Mensen uit diverse landen, met bestemmingen naar Nederland, maar ook om verder te reizen onderweg naar Schiphol en andere luchthavens. Ik heb met diverse mensen uit verschillende landen, maar ook Nederlanders gesproken. Maar één ontmoeting is mij bijgebleven. Een man van ongeveer vijfenveertig tot vijftig schat ik, vroeg mij om hulp. We raakten in gesprek. Hij vertelde, dat hij uit Oekraïne kwam en onderweg was naar vrienden in Almere. In het Engels konden we redelijk communiceren. Hij was vriendelijk en behulpzaam. Droeg mijn koffer waar nodig en samen hebben we onze weg gezocht om zo dicht mogelijk bij de grens te belanden. Na een aantal uren, het was ondertussen bijna middernacht, zijn we op station Roosendaal beland. We staan op het station nog wat te praten, maar opeens zie ik op het bord een trein die hem dichter bij Almere kan brengen. Haastig rent hij de trappen af naar het andere perron en hij was verdwenen. Een ontmoeting met iemand die vreemd is, maar die toch een saamhorigheid met zich meebracht, namelijk samen een doel te bereiken. Ik zal hem nooit weer ontmoeten en nooit weten hoe het hem gelukt is en hoe het verder met hem gaat. Een kortstondige ongeplande ontmoeting van een aantal uren, waarover ik nu een verhaal kan vertellen. Maar ik zal mij altijd blijven afvragen…
Uiteindelijk ben ikzelf met een taxi thuisgekomen.
