Herinneringen
Lege dozen om te vullen,
ik dicht ze aan mijn hersenen toe
en laat elke doos in duisternis hullen
tot het ogenblik er één zich openen wil.
Eén voor één laat ik ze met rust.
Wanneer ik in de spiegel
een herkenning zie
word ik mij van een herinnering bewust.
Verdriet kan ik opsluiten.
Opeens dat onverwachte moment
ik een aandenken in mijn handen heb geklemd
is droefenis niet meer te stuiten
Zorgen wil ik niet laten overheersen,
er afstand van nemen voor het slapen gaan.
De doos houdt ik gesloten, want na de nacht
komt er weer een nieuwe morgen aan.
Een doos voor geluk,
een doos voor alle zorgen.
een doos voor verdriet.
Vele herinneringen opgeborgen
en toch niet verborgen.
