Ik zou wensen dat de jonge vogeltjes groot genoeg zijn om
uit te vliegen. Aan mijn schutting heb ik een nestkastje gehangen en het is nu
voor de tweede keer dit jaar, dat het bevolkt wordt door een mezenpaar. Het is
weliswaar een kastje van Vogelbescherming Nederland en ik heb hem opgehangen
richting het Noordoosten, dus daar is niks mis mee, echter hij hangt wel in de
volle zon. Bij het eerste nestje in het voorjaar is dat nog niet zo’n probleem,
maar nu het zomer is en bovendien met die hoge temperaturen is die plaats niet
zo geschikt. Zonder enige beschutting, vooral met dit warme weer deze week, maak
ik mij zorgen om die jonkies. Ze moeten haast gebakken worden daar in die
kleine ruimte. Nu kun je de natuur wel zijn gang laten gaan, wat menigeen tegen
mij zegt, maar ik heb de mogelijkheid geboden en daar zit bij mij nu dus de
kneep. Dus heb ik toch maar een oplossing bedacht en een paraplu er boven
opgehangen, waarbij ik tegelijkertijd de angst heb, dat de ouders niet meer
zullen komen. Gelukkig heb ik nu ontdekt, dat Pa en Ma Mees er zich niet aan
storen. Ze vliegen af en aan met steeds dikkere wormpjes. Vanuit mijn stoel op
het terras kan ik al de bewegingen volgen. Het is prachtig om te zien hoe de
ouders voor de jongen zorgen. Het is het instinct, maar toch blijft het mij
fascineren hoe de natuur in elkaar steekt. Poepjes worden netjes iedere keer
uit het nest verwijderd. Soms komt er al een kopje vlak voor het gaatje en
wordt hij of zij vanaf de buitenkant gevoederd. De grootste en bijdehandste zal
dan het meeste eten krijgen, maar ook dat is de natuur. Het zal niet lang meer
duren eer ze uitvliegen, omdat ik opmerk, dat de geluiden die ze maken ook
steeds luider wordt. Nu ik deze ervaring heb ga ik het nestkastje voor het
volgend jaar toch maar ergens anders een plaatsje geven. Het zal me de zorgen
om het overleven van de jonkies in elk geval ontnemen.
Koolmezen zijn sociaal monogaam. Tenminste, ze hebben één
vaste partner tegelijk. Ik noem ze dan wel de trotse ouders van dit nestje,
maar het wil helemaal niet zeggen, dat Pa daadwerkelijk de vader van alle
jongeren is. Ik las daar een leuk artikel over van RTL. “Koolmezen zijn de
grootste vreemdgangers onder de vogels”. Zo’n 10 procent van de mannetjes die
de jongen eten geeft is niet de vader. Koolmezen gaan regelmatig vreemd.
Voortplanten is hen doel en dat willen ze het liefst zo snel mogelijk doen in
hen korte leventje.
Ik vind het wel leuk om citaten uit de rest van de
publicatie aan te halen. Constance Mager van Burgers Zoo vertelt dat vogels,
afgezien van de slippertjes monogamer zijn dan dieren. “Net zoals in de rest
van het dierenrijk is monogamie betrekkelijk.“ Ze heeft het o.a. over
ringstaartmaki’s. Zij doen weer meer mensen aan mensen. Ze zijn serieel
monogaam. “Zij kiezen elk paarseizoen een andere partner, een beetje zoals wij
mensen daten. Er is alleen een groot verschil: vrouwtjes zijn maar 1 dag per
jaar vruchtbaar, dus heel veel tijd om vreemd te gaan hebben ze niet.”
En even verder stelt ze de vraag: En waar staan wij mensen
dan op de monogamie-schaal? Biologisch
gezien zijn we er niet voor gebouwd”, zegt Mager, dat zie je aan het lichaam:
aan het grote verschil tussen mannen en vrouwen in uiterlijk. En verder legt ze
de reden uit waarom de kans bestaat dat mannen eerder vreemd gaan. De
tekst hieruit herhaal ik liever niet, voor iemand die er benieuwd naar is, zie
onderstaande link. Uiteindelijk stelt ze dat mensen cultureel gezien nog altijd
streven naar monogamie, hoe onnatuurlijk dat ook is.
Voorlopig zorgen de ouders nog goed voor hun jongen, of het
dan broertjes, zusjes, of half broertjes zusjes zijn, maakt mij op dit ogenblik
niet zoveel uit. Ik hoop dat ze allemaal uitvliegen.
