Mijn vaders meisje
Mijn vader zou gezegd hebben: “Dit is geen taal voor een meisje”. Hevig geschrokken toen een aanstormende hond tegen mij op sprong. “Verdomme!”, was mijn eerste reactie door de schrik, maar ook omdat mijn witte broek vol bruine vlekken en vegen zat. Had ik mij met verf en kwast creatief willen uitleven was het resultaat niet veel beter geweest. Van mijn metgezel kreeg ik een berisping te horen over het woord dat ik had laten vallen. Toen ik er later ook nog wel om kon lachen om de grappen die wij erover maakten en wat we toch vooral met deze bijzonder geworden kunstvorm op mijn broek konden gaan doen, inlijsten en aan de muur hangen, was het ergste leed geleden, maar verdomme kon best verdorie worden peperde hij mij nog maar eens in. Op dat moment voelde ik mij toch enigszins belèrend toegesproken. Van mijn vader accepteerde ik dat, omdat hij het op een goede manier uitdrukte en ook zo bedoelde, maar deze ondertoon van “dat woordgebruik zint mij niet”, zinde mij ook niet. Het is spreektaal en ik zal het nooit in geschrift gebruiken. Ik weet best hoe ik mij in diverse situaties in taal hoor uit te drukken. Ik pas mij bij iedere situatie aan. Maar soms…, ja soms vliegt er wel eens wat uit. En ik ben echt niet de enige. Ook onze premier de heer Rutte laat wat dat betreft wel eens een steekje vallen. Ook in de kamer wordt soms taalgebruik gebezigd, die mij de tenen doen krullen.
Ik ben geen meisje meer, maar een volwassen vrouw. Hoewel ik
nog steeds vertederd ben wanneer een man mij in volle aandacht en liefdevol
‘meisje’ noemt. In een romantische setting, omdat hij om mij geeft, van mij
houdt. Mijn vader noemde mij zelfs als volwassen vrouw ook nog steeds ‘zijn
meisje’. Dat geeft aan het gebruik van deze liefkozing in woord een andere
inhoud, dan wanneer een volwassen vrouw op straat wordt nagefloten en ‘hé meisje’ wordt nageroepen. Een
flirtige manier die enigszins seksistisch aandoet. In dit geval een tactiek die
niet echt waardering oproept voor een volwassen vrouw. Het is jammer dat een
categorie mannen zich dat niet realiseert. De aandacht die ze op deze manier
willen genereren door vele vrouwen niet op prijs wordt gesteld. Nu erger ik mij
niet dikwijls aan dat soort opmerkingen, ik laat het langs mij heen glijden.
Ikzelf weet wel beter en daar gaat het om.
Volgens van Dale is de definitie van ‘meisje’: Kind van het
vrouwelijk geslacht, nog niet volwassen vrouw. In taal kunnen we gevoelens
uitdrukken en is het een machtig middel. Maar dat machtige middel moeten we wel
in juiste bewoordingen kunnen uiten. En dat is voor iedereen altijd niet
eenvoudig. Woorden te vinden om uit te drukken wat je voor iemand voelt, of in
iemand waardeert. Wanneer het woord ‘meisje’ wordt gebruikt als liefkozing, op
het juiste moment is er niets mis mee en zeker niet denigrerend. En ja, waar ik
het verhaal mee begon, ik de kreet slaakte “verdomme”, zal me nog wel eens
overkomen. Ik schaam mij er niet voor, maar zal altijd daarna aan mijn vaders
waarschuwende woorden denken, en vooral aan zijn liefkozende toon in zijn stem ‘mijn
meisje’.
