De klokken beierden…
Vanmorgen, eerste Paasdag, een wandeling gemaakt door de polders van de
Hoeksche Waard. Eerst Langs de huizen, veelal de luiken nog gesloten. Het is
rustig. Daarna lopend over het schelpenpad van de Vliet. Eenden, meestal
paartjes op het water en futen op en langs het pad, die snel het hazenpad kozen
wanneer ik te dicht in de buurt kwam. Er is geen, of weinig verkeer in de
omgeving te horen, enkel maar het geluid van vogels en het communiceren van
eenden en de futen. De stilte past bij het moment, dat ik de begraafplaats
nader. Doden die in alle rust omgeven zijn door de natuur van de lente. Vogels
die neerstruiken op de grafzuilen en hen met hun gezang een symfonie in hen
eeuwige rust ten gehore brengen. In de verte, heel ver weg lijkt het, hoor ik klokken
beieren. Lichte vrolijke klanken en zware tonen van de grote klokken, welke tezamen
mij een bijzondere noot geven aan deze Paasochtend. Uitnodigend…ja, natuurlijk
het is kwart voor tien, ergens zal een dienst beginnen om tien uur. Komt
allemaal! Maar er zal geen kerkdienst zijn in deze periode van corona, tenzij
door het geringe aantal wat de kerken bezoekt er toch een mogelijkheid is
gevonden. Anderhalve meter van elkaar. Ik heb op dit moment geen idee. Het
geluid komt van ver, meegevoerd door de wind over het water van de Binnenmaas.
Ik probeer de plaats te bepalen waar deze kerk zou kunnen staan. Hoever van mij
het water deze klanken draagt.
Later op deze mooie dag zullen ongetwijfeld weer bootjes de
wijde plas opgaan. Nu in dit vroege uur is er nog niets te zien. Wel een
eenzame zwaan, wat een prachtig plaatje oplevert op het vlakke water. Even
later vliegt hij/zij op en scheert over het water. Op zoek naar…? Ik moet
denken aan wat ik enkele dagen geleden zag. Een zwaan die een eindje verder
tussen het riet op de wal lag. Er viel mij iets op. Zo stil, ik liep terug en
zag, dat het dier was overleden. Het zal toch niet, dacht ik vanmorgen.
Eenmaal weer terug tussen de huizen, komt er een mevrouw
naar mij toe en vraagt, of ik ook geen stroom heb. Ik kom niet uit die buurt en
ik ben al een tijdje niet thuis geweest, dus ik weet het niet. Een praatje
gemaakt. De eieren die ze aan het koken was, zullen even moeten wachten tot ze
hard zijn gekookt.
Mijn kleinkinderen zijn vanmorgen in hun tuin aan het eieren
zoeken. Chocolade eieren wel te verstaan, want daar zijn ze gek op. Ik zal het
wel vernemen wanneer we weer gaan videobellen. Want…, dat is nu natuurlijk een
prachtige manier om contact te blijven houden. Hoewel ik steeds meer het
fysieke contact begin te missen.
De klokken zijn inmiddels stilgevallen. Toch hebben ze deze
ochtend ertoe bijgedragen aan mijn gevoel van de viering van het Paasfeest. De
viering van de opstanding. Ikzelf ben niet gelovig, maar heb met mijn
katholieke achtergrond wel het verhaal meegekregen. Pasen betekent dat wij
mensen opnieuw kunnen beginnen. Nu in deze bizarre periode, tegelijkertijd aan
het begin van de lente, waarin nieuw leven ontstaat, hebben de vrolijke klanken van de klokken mij
hoop gebracht.
Bij thuiskomt heb ik gewoon stroom.
Ik wens iedereen Fijne Paasdagen toe.
