Le vieux Village, het oude dorp
In deze periode dat over de hele wereld een pandemie ons
leven beïnvloedt, moet ik denken aan enkele jaren geleden. Niet ver van ons
huis, waar we vanuit het dal naar de col van Propiac reden, daar de auto
neerzetten en wandelden naar dit oude dorp, gelegen op de zuidelijke helling
van de noordelijke Petite Luberon. We liepen over smalle paadjes in een rustig
tempo naar boven, waar we volop uitzicht hadden op de hellingen met
olijfboomgaarden en druivenvelden. Eenmaal boven zagen we het vernieuwde dorp
Merindol les Oliviers (sinds de 18e eeuw met deze uitstraling) aan
de oevers van de Durance liggen en in de verte de altijd zichtbare kale berg Le
Mont Ventoux. Het oude dorp werd in 1545 verlaten door oorlog en de pest.
Waarom ik nu aan dit moment van enkele jaren terug denk, komt door het verhaal
wat mij verteld werd door een ‘kasteelheer’ inmiddels eigenaar van het kasteel
dat prominent op het hoogste deel van de heuvel van ver zichtbaar is. Dit
imposante bouwwerk had hij geheel in eigen beheer gerestaureerd en zichtbaar
trots nodigde hij ons uit het van binnen te aanschouwen. Aangekomen op de top
van de toren, een prachtig zicht op de vallei en de omgeving, had hij een
zwembad. Eenmaal in het water aan één zijde van de rand van de toren, leek het
of je zo in de diepte zou verdwijnen. Grandioos.
Er leefden in de 15e eeuw zo’n 40 gezinnen. De
resterende ruïnes en de begraafplaats met oude grafmonumenten gaven in mijn
fantasie een beeld hoe het er eeuwen geleden uit moet hebben gezien. Echter het
verhaal dat hij vertelde ging vooral over de ziekte de pest, welke vanaf de 14e
eeuw in Europa heerste. De ziekte verdween pas aan het eind van de 17e
eeuw uit Europa. De oorlog, gepaard gaande met plunderingen en verkrachtingen
i.v.m. het protestantisme, en de epidemie die er toen heerste, maakten het
beeld wat ik tijdens zijn verhaal voor ogen kreeg, op dat moment staande in dit
verlaten dorp, tot een intens beleven van de geschiedenis. Bovenal beroerde mij
de impact die deze epidemie op de mensheid had. Herkenningen uit dit verhaal
zijn ook nu tijdens deze corona periode aan de orde. “De pest haalde het
slechtste in de mens naar boven, maar inspireerde ook tot daden van
medemenselijkheid.” Wat dat betreft zal de mens niet zoveel veranderd zijn. Ik
heb het gevoel, dat er nu ook in het algemeen veel onvrede heerst, maar
daartegenover ook veel initiatieven worden ondernomen om elkaar te
ondersteunen. Gelukkig leven wij nu in de omstandigheid van betere kennis en middelen.
Nu in deze vakantieperiode en na het gunstige verloop van
het aantal besmettingen zijn er weer veel grenzen open en wordt er gereisd naar
andere landen. Even een stukje geschiedenis. In oktober 1347 kwamen enkele
Genuese schepen via de Middellandse zee in Sicilië aan. Op die schepen heerste
de pest en verspreide zich over Europa. Eigenlijk hoef ik niet uit te leggen,
dat reizen in de periode van nu een risico inhoudt. Maar goed, de regels van
afstand houden e.d. in acht nemende, kan dit risico verkleind worden. Maar toch…
Nu de regels versoepeld zijn, is het idee geboren, dat we
weer volop onze gang kunnen gaan. Weer van een bepaalde vrijheid kunnen gaan
genieten. Het leven gaat door, maar afgaan op de actiegroep ‘Viruswaanzin’
tegen de corona maatregelen heeft volgens mij geen zin. We zullen steeds alert
moeten blijven. Ik heb nog steeds dat verhaal van die kasteelheer in mijn
gedachten. Het heeft een grote indruk op mij gemaakt. Mede is covid 19 op dit
moment de aanleiding dat de herinnering aan het bezoek en de geschiedenis van
dit oude dorp herhaaldelijk in mijn gedachten aanwezig is.
Wees voorzichtig en blijf gezond.
