Het is stil rondom mij heen.
Alleen met mijn gedachten
hier in mijn huisje, alleen.
Op deze aarde tussen zeven en een half miljard mensen
zit ik te wachten,
evenals vele aantallen,
op een vijand, die mij zal kunnen aanvallen.
Het is stil rondom mij heen.
Alleen met mijn gedachten,
niemand om mij heen.
Geluidloos heeft dit monster ons allen in zijn tang,
die onzichtbaarheid, maakt me een beetje bang.
Ik kan mij enkel verdedigen, alleen,
zonder iemand om mij heen.
Het is stil rondom mij heen.
Alleen met mijn gedachten,
mijmerend over hoe mooi het leven op deze wereld is.
ik kan niet in woorden zeggen,
hoe het mooie nu verstild in droefenis.
Wereldwijd ons leven ontwricht
door een virus wat in onze lichamen schade aanricht.
Het is stil rondom mij heen
in gedachten, alleen.
Het leven, eerst zo vanzelfsprekend,
doet mij denken aan hoe het nog maar kort geleden is geweest,
wat het omgaan met de aarde voor ons mensen heeft betekend.
Is het de aarde die ons van dit feest geneest?
Het is stil rondom mij heen.
Het is nu nog maar alleen,
dat mijn gedachten gaan in dit late uur
naar de wonderen van de natuur,
die ons met haar kracht zal leiden
naar hoe het leven, na alle pijn, zou kunnen zijn,
en wij een nieuw toekomst pad kunnen gaan voorbereiden.
