Vreemd en ongemakkelijk haast…
The Last Post, een melodie met maar vier tonen
gespeeld tijdens de nationale herdenking op vier mei
een eresaluut aan alle gesneuvelden betonen,
dan is het stil, stiller aan de stilte voorbij.
Vreemd en ongemakkelijk haast.
Leger dan leeg, de Dam te Amsterdam,
zelfs de duiven zijn verbaasd.
Ze zitten met zijn allen bijeen, heel stil…
op dat hele lege plein, waar andere jaren,
in samen herdenken, in samen niet vergeten,
vele aanwezigen in samenzijn waren.
Vreemd en ongemakkelijk haast.
Leger dan leeg, die hele grote kerk,
de echo van spreker galmt door het gebouw
de vlag halfstok, rood wit en blauw.
Zonder oorlog op dit moment
herdenken wij nu thuis
door een rondwarend virus,
dat het samenzijn remt.
dat het samenzijn remt.
Vreemd en ongemakkelijk haast.
