Grenzeloos in gedachten
op mijn knietjes voor de radio.
Het mystieke leven achter dat verlichte venstertje,
waar piep, piep kleine mensjes praatten en lachten.
Nog geen benul of de aarde plat zou zijn of rond.
Vol vertrouwen in het leven,
Nog onwetend van menselijk leed en pijn,
dat later pas zal zijn, wanneer er oorzaken en grenzen komen.
Grenzeloos in gedachten
zijn alle wegen begaanbaar, is er geen limiet aan het gaan.
Ontmoet ik vrienden die op mij wachten.
Allen gelegen in het hoge gras
en ik vlij mij neer op een lege plek,
die nog warm voor mij vrijgehouden was.
Maar sommige vrienden zijn herinneringen,
Ik heb ze weggegeven in de loop der tijd.
Altijd blijf ik hopen dat ze gelukkig zijn met andere grenzen en motiveringen.
Grenzeloos in gedachten
verstopt in het rijpe koren,
waar we samen praatten, vrijden en verwachtten.
Nog geen weet van roestige hekken die moeilijk te openen
zijn.
Een hand op mijn schoot, koud en zwaar.
Geen zon, of ik, om te verwarmen.
Zoals rivieren over grenzen blijven stromen
kan ik grenzeloos in mijn gedachten horen, zien en voelen,
maar vooral blijven dromen over wat eens was en wat nog zal
komen.
