Goudgeel graan
Gevlucht door
oorlog in jouw land,
gedwongen onderweg
vanaf het huiselijk pad.
Een laatste
blik naar wat al niet meer is,
angst verschuilend
achter elke stap.
Onder het
oog van de volle maan,
mijlen ver
van thuis,
kleren onder
stof en grijs.
gaan voeten door velden van goudgeel graan.
In het donker
van de nacht
dwalend over
gesloten grenzen.
Niemand weet
wie je bent,
of je taal kan
verstaan.
Het hart dat
zoveel liefde had
voor wat
eens je vaderland was.
Tussen het rijpe
graan je in stilte bad
voor
vrijheid in je bestaan.
Wolken aan
de hemel schuiven voorbij,
tussen het
goudgele graan zag je in de wolken boven
het land waarin je woonde, het huis waarin je droomde.
Een vlucht dat
als een schaduw over je leven streek.
De hemel
blauw en de akkers grijs,
Onder een
zinderende zon nog een lange weg te gaan.
Stap voor
stap onderweg naar een nieuw thuis
in de hoop
dat er begrip zal zijn voor je bestaan.
