Ik las onlangs, dat in de ik-vorm schrijven
onbetrouwbaar is. Ik snap die opmerking. Het is toch de hoofdpersoon die vanuit zijn eigen ik-zijn schrijft en je moet je kunnen herkennen in de stem. Wanneer ikzelf een boek lees in de
ik-vorm en ik me niet kan inleven in de denkwijze van de hoofdpersoon, leg ik
het boek aan de kant. Persoonlijk schrijf ik graag in deze vorm. Het zijn mijn
persoonlijke belevenissen en wat is er mooier dan de intiemste gedachten van
iemand te lezen, maar ook als schrijver te delen. Ik begrijp ook wel dat de
lezer zijn eigen denkwijze invult, zijn eigen wereldbeeld en herinneringen
inkleurt. Ik blijf in de ik-vorm schrijven met de mogelijkheid van speculeren
van de lezer, om zelf in te vullen hoever het verhaal van de hoofdpersoon af
ligt van de realiteit. Dichter dan dicht bij mijzelf in het uiten van mijn
intimiteit kan ik niet blijven. Dus wel, of niet betrouwbaar mag de lezer zelf
bepalen.
Wekelijks ga ik twee maal in de week jeu des boulen. Een
avond en een middag. Nu het zomer is spelen we buiten en daar geniet ik nog het
meest van. We spelen competitie, dus het is ook nog enigszins serieus. Voor
sommigen is het of de wereld vergaat bij verlies, maar ik speel voor mijn
plezier. Na afloop drinken we in de kantine nog wat en praten we na. Wat me iedere
keer weer verbaasd, is dat mannen bij elkaar klieken en de vrouwen elkaar
opzoeken. Ook op mijn diverse familiefeestjes is dat vaak het geval. Soms
gebeurt het vanzelf, dat ik weleens tussen de mannen beland. Niets vreemds aan
in mijn ogen, maar soms krijg ik dan de indruk, dat dit als ongewoon wordt ervaren.
Ik ga in mijn hele
leven al makkelijk om met mannen. Waar het aan ligt verklaar ik voor mijzelf,
omdat ik vind, dat mannen nu eenmaal een andere humor hebben, andere interesses
die mij ook boeien. Vaak gaat het over politiek, samenleving en sport. Vooral
voetbal. Ik interesseer mij daar ook voor. Niet dat ik nou een fanatieke fan
ben van één of andere club, maar volg het wel. Ik heb jarenlang als
penningmeester zitting in het bestuur van de plaatselijke voetbalvereniging mogen
hebben. Eén vrouw tussen 9 mannen en helaas komt dat ( nog) niet zo vaak voor. Als
penningmeester heb je in het reilen en zeilen van de club nogal wat in de melk
te brokkelen. Maar ben altijd als bestuurslid gewaardeerd, zonder onderscheid
en heb het ook altijd met plezier gedaan.
Onder vrouwen vind ik het ook goed toeven. Heerlijk ongeremd
kunnen lachen om opmerkingen en leuke onverwachte dingen ondernemen, die je
alleen met vrouwen onder elkaar kunt doen. Maar een mix van mannen en vrouwen
geeft toch een heel ander beeld. Veel diverser en kom je dikwijls tot heel
andere invalshoeken. Daarom voor maatschappelijk en economisch belang vind ik
het belangrijk dat vrouwen, evenveel vertegenwoordigd dienen te zijn als mannen
zowel in bedrijven, politiek, alswel bestuursfuncties. Het cliché bestaat nog
steeds, dat in bepaalde bedrijven vrouwen minder gewild zijn in de hogere
topfuncties. Ik ben van mening dat niet meer de mannen de dienst moeten uitmaken
of een vrouw wel, of niet voor die functie geschikt is. Laten ook de mannen
hierin eens emanciperen!
“Wanneer mannen en vrouwen het eens worden is het enkel in
hun conclusies, hun redenen zijn altijd verschillend”.
G. Santayana
