Misschien was ik gisteren iets te streng. Ik stond aan de kassa bij een Supermarkt. Ik legde mijn boodschappen op de band, na een hele vracht boodschappen dat behoorde bij een ouder echtpaar voor mij. Mijnheer pakte alles in en mevrouw haalde haar pinpas tevoorschijn om af te rekenen. Haar handen beefden en zij was niet in staat de pincode in te toetsen. Ze riep de hulp van haar man in en noemde in ieders nabijheid de pincode op. Het was aandoenlijk om te zien. Ik kon het weer niet laten. Niet laten om mij ermee te bemoeien. Ik zei: “Mevrouw is het niet beter om de volgende keer een andere oplossing te bedenken. Het is beter om de pincode te beschermen.” Met grote ogen en enigszins betrapt keken zij meer aan, maar ook een houding van hulpeloosheid en droefheid, zoiets als van ‘wij kunnen niet anders’. Ik had met hen te doen.
De digitale economie groeit snel en we hebben er allemaal
mee te maken. Jongeren groeien hiermee op en weten niet anders, echter de vele
ouderen die er nu zijn en de groep die er nog aankomt zijn er grotendeels niet
mee opgevoed. Onlangs heb ik op Netflix de documentaire “Social Dilemma”
gekeken en daar wordt je niet vrolijk van. Achter elke digitale beweging van
ons zit een woud van gegevens die voor allerlei doeleinden worden gebruikt. Enkel
en alleen maar om geld. In ons eigen huis zijn we niet meer veilig. Eigenlijk
is wat dat oudere echtpaar deed vergeleken bij wat er achter ligt nog maar een peulenschilletje.
De serie “Kara Para” ( geld witwassen} heb ik daaropvolgend bekeken. Geld is
macht wordt verondersteld, maar of dat het leven gelukkiger maakt?! In deze
serie overwint de liefde in een wereld van bedriegen en rechterlijke dwaling.
Dat oudere echtpaar staat nog steeds op mijn netvlies. Het
is ook maar een voorbeeld van meerdere ouderen die met de digitale systemen
worstelen. Zij hielpen elkaar op dit moment en zullen dat met vele andere zaken
ook doen. Ze hebben elkaar en zorgen voor elkaar. In hun eigen vertrouwde
wereldje kan dat goed, maar de digitale economie maakt hen kwetsbaar.
Neem nu de boosterprik. Online moet er een afspraak gemaakt
worden wil je snel aan de beurt zijn. De digitale mogelijkheden worden
aangeboden, helaas… het werkt niet altijd naar behoren. Telefoonlijnen
overbelast. Een half uur, of driekwart uur in de wacht en dan mag nog blij
zijn, wil je het goede antwoord ontvangen. Geen bevestiging ontvangen na een
digitale afspraak. Van meerdere mensen in mijn omgeving vernomen, dat de jaartallen
die aan de beurt waren een latere afspraak krijgen, dan de jaartallen die later
geboren zijn, waaronder ikzelf.
We worden onbewust gemanipuleerd en ik hou daar allerminst
van. Iedere stap die ik digitaal zet ligt daardoor al grotendeels vast, evenals
de volgende stappen, zonder dat ik daar erg in heb. Wie weet… nee ongetwijfeld
heeft dit schrijven van dit blog invloed. Ik begeef mij namelijk op internet en
actie geeft reactie, in elke vorm dan ook. Echter, dit is geen manipuleren
zoals de geldwolven achter Facebook, Twitter enz… doen. Ik heb hier een eerlijke
bedoeling mee. Onze geest wordt beïnvloedt. Laat het resultaat dan in elk geval
de liefde zijn, zoals bij dat oudere echtpaar. Misschien wel de bedoeling om
iedereen nog meer bewust te maken wat digitale communicatie met ons doet.
