Deel 3
De kogel door de kerk
‘Contrat de reservation’
Er zijn eigenlijk twee kanten in mij aanwezig.
Hoewel ik word aangetrokken door het bekende, word ik aan de andere kant ook
aangetrokken door het avontuur. Iets willen ondernemen wat een uitdaging is. Soms
zou ik willen dat ik kon kijken in die glazen bol, of de toekomst kon laten
voorspellen door middel van een waarzegster, of door middel van kaarten leggen,
zoals ik als jong meisje eens met vriendinnen op de kermis heb gedaan. Een huis
in het buitenland kopen is toch niet zomaar iets en is een beslissing die niet zo
maar genomen wordt. Antwoorden zijn niet te verwachten op de bodem van een
glazen bol. Maar Frankrijk blijft eindeloos verlokkelijk… Mag ik een tikje
onzeker zijn? Inmiddels hebben we via de post van de projectontwikkelaar een
prachtige folder ontvangen hoe het project er uit zal gaan zien. Morgen gaan we
naar Propiac.
Eind September 2007
Terwijl ik wakker lig in een mobilhome op een camping in Vaisson La Romaine zie ik de maan schijnen door een kiertje in het gordijn. De maan en de zon zijn op de hele wereld voor iedereen te zien, alleen op een andere tijd. Dus wat veranderd er nu eigenlijk aan wonen in een ander land!? Een ander leven denk ik. Andere gerechten bereiden, mijzelf op een andere manier leren kennen. Ons beiden op een andere manier leren kennen. Meemaken hoe we het altijd samenzijn zullen beleven na ons werkzame leven. We gaan ook nog met pensioen. Zal ik mijn sociale contacten niet gaan missen en dan vooral de mogelijkheid niet hebben om zomaar naar mijn kinderen en kleinkinderen te kunnen gaan. Het is tenslotte elfhonderd kilometer verwijderd van mijn geboorteland.
Ondertussen is de maan
niet meer zichtbaar, alleen het milde schijnsel licht de contouren van de kamer
op. Ik denk aan hoe de kinderen en kleinkinderen hun vakantie dan hier kunnen
doorbrengen. Hoe ze plezier maken in het zwembad. Dat de tuin moet worden ingericht.
Welke struiken we zouden kunnen planten. Ik verheug mij nu al op de zwoele avonden
gezeten op een overdekt terras. Misschien een pergola laten overgroeien door klimplanten, zoals de kamperfoelie. Waarvan de heerlijke geur door een zacht briesje in de avond ons vergezelt.
Henk rijdt en stopt boven op de Col de Propiac. We
wandelen een stukje en bewonderen het landschap. Zien de plaatsjes Faucon en
Merindol les Oliviers liggen en… hier altijd de zichtbare Mont Ventoux. We
lopen terug naar de auto en hij stapt in naast de bestuurderskant. Jij rijdt!
Doe het nu maar, alles is wennen. Hij geniet zichtbaar tijdens iedere bocht van
het uitzicht op het dorpje Propiac, diep daar beneden.
We rijden het dorpje door en zien de in aanbouw zijnde
huisjes aan de linkerkant liggen. Een opvallend groot reclamebord staat langs de
weg met daarop gegevens voor informatie, met op de achtergrond een prachtige
foto hoe het eruit zal gaan zien wanneer de woningen gereed zijn. Het voorbeeld
ziet er erg aantrekkelijk uit. En daar zitten we dan op de drempel waar de
terrasdeuren zullen komen. We kijken elkaar aan. We doen het, zeggen we
tegelijkertijd. Ons verlangen uitend wat al een tijdje op de achtergrond
sluimerde. Automatisch zijn we beland in het eerste huisje van de tien
woningen. Graag zouden we dan ook voor deze hoekwoning kiezen, maar we weten nog niks
en ook nog niet eens of deze nog wel vrij is. We besluiten snel contact op te nemen.
October 2007
Gelijk bij thuiskomst weten we het zeker. Huisje no. 1
is nog vrij! De rest van alle huisjes zijn ook al verkocht. Hebben wij even
geluk, dat juist het huisje van onze keuze nog niet verkocht is. De opwinding
en spanning stijgt. Gaan we het nu echt doen? Ja, het is ineens een serieuze
zaak aan het worden. Allerlei vragen
doemen op. Hoe zal het gaan met de betaling. Het geld overboeken naar een
Franse notaris. De akte waar moet die getekend worden. Eventueel met een
volmacht? Vermoedelijk krijgen we antwoord op onze vragen wanneer eind oktober de
vertegenwoordiger van de projectbemiddelaar ons zal bezoeken.
Voor ons op tafel in de huiskamer ligt het lastenboek, Belgisch woord voor bestek. En dan komt het 'contrat de reservation' tevoorschijn. Een contract welke na ondertekening 30 dagen bedenktijd heeft en daarna wordt omgezet in een koopovereenkomst. Vijf procent van de aankoopsom dienen we binnenkort te betalen aan een notaris in Avignon. Dat geld wordt gedeponeerd op een derden rekening. In het contract dat we nu beiden hebben ondertekend staat een opleveringsdatum vermeld d.d. 01 april 2008. Door de notaris zullen we worden uitgenodigd te betalen, naar gelang de voortgang van de werken vordert, voor iedere volgende schijf.
Henk staat op en haalt uit het wijnrek een fles rode wijn. Een Côte du Rhône, nog resterend van onze afgelopen vakantie. We heffen ons glas en toosten op in onze ogen toch wel bijzonder genomen stap.
De aanbetaling is voldaan. Het is nu zaak onze
financiën op orde te maken, want het zou zomaar kunnen dat we eind november, of
december naar Avignon moeten voor het tekenen van de definitieve koopovereenkomst. Denken we...! Het zal geheel anders verlopen, als hetgeen wij toen in gedachten hadden.
Wordt vervolgd
