Dauwtrappen en “Stars in Heaven’
Het is een prachtige morgen vandaag op Hemelvaartsdag. En ja… ik ben al in de zeventig en heb dus veel herinneringen. Herinneringen horen bij het leven, ze komen herhaaldelijk iedere dag even aankloppen. Ook gebeurtenissen geven daar aanleiding toe. Niks mis mee. Zo ook vanmorgen moest ik bij het wakker worden meteen denken aan dauwtrappen. Ik ben geboren in het Oosten van het land en daar was, is dauwtrappen een begrip. Vroeger nog meer dan nu vermoed ik. Volgens Wikipedia zou de term dauwtrappen ontstaan zijn in de 10e eeuw, waarin men om drie uur ’s nachts opstond om met blote voeten door de dauw van het gras te lopen. Het zou een helende werking hebben. Het werd ook wel ‘Hemelvaren’ genoemd.
In mijn tienerjaren, zo ongeveer van mijn 12e tot
mijn 15e jaar gingen we steevast met een groep meisjes en jongens
dauwtrappen. Niet te voet, maar met de fiets. Dagenlang van tevoren maakten we
al afspraken en was ik opgewonden door het feit, dat ik op stap mocht. En het
spannendste was, dat ook het vriendje Bert, waar ik stevig op verliefd was, ook
van de partij was. En maar hopen op mooi weer en dat het niet zou gaan regenen,
want dan zou mijn uitstapje in het water vallen. Steevast gingen we richting
Apeldoorn, naar de omgeving van Vierhouten op de Veluwe. Broodjes en drinken
mee in de fietstassen. Een meegenomen fles gazeuse heeft de reis niet overleefd.
Wist ik toen veel over koolzuur. We kochten een ijsje bij een ijscokar die
stond op een hoek bij een kruising op de hei waar vier zandpaden samen kwamen.
Op een plekje op de hei legden we een kleed en aten daar onze broodjes. Wat is
er leuker om op die leeftijd met vrienden en vriendinnen zoiets te ondernemen.
Vooral omdat het spanningsveld van gevoelens tussen jongens en meisjes in die
jonge jaren volop aanwezig is. Ik heb eens over mijn eerste vriendje in een
gedicht geschreven:
‘Liggend zij aan zij. Ik dacht hij en hij dacht mij. Zo
mooi, zo puur, zo rein. Een beleven van intimiteit die later nooit meer zo zou
zijn’.
Nu vanmorgen ben ik gaan dauwtrappen, weliswaar niet om drie
uur in de nacht en helemaal niet op blote voeten. Ik heb om negen uur mijn
wandelschoenen aangetrokken en heb een aantal kilometers gewandeld. Ik had mijn
oortjes in en luisterde naar radio 10fm waarop vandaag verzoeken kunnen worden
beluisterd. “Stars in Heaven’. Verzoeknummers van inmiddels overleden artiesten.
Ik moest onderwijl het luisteren denken aan een nummer van
Bon Dylan ‘Knockin’on Heaven’s Door’. Verschillende keren is dit nummer
gecoverd. O.a. ook door Guns N’ Roses. Zij speelden dit nummer in 1992 op een Tribute
Concert in het stadion van Wembley voor de overleden zanger Freddy Mercury. In
de tijd, dat ik een tiener was is er veel goede muziek gemaakt en ik heb er
goede herinneringen aan. Melodieën die mij weer terugbrengen naar belevenissen
tijdens mijn jeugd. Eerste ervaringen die een diepe indruk hebben gemaakt en
die ik nooit vergeet.
Ondertussen tijdens mijn wandeling diverse mooie herkenbare nummers beluisterd. Van het dauwtrappen,
al is het dan niet op blote voeten, heb ik deze morgen genoten. Genoten van de natuur, het weer en vooral van de
muziek op deze Hemelvaartsdag in 2022.
