https://youtu.be/8vlagVCWP7A
Soms zijn er van die ochtenden, dat ik slecht ontwaak. Mijn lijf niet wil, niet wil opstaan en vrees dat dit gevoel mij de hele dag zal achtervolgen. Ik denk dan vaak aan de tekst van een Franse lyric: Nuage gezongen door Grégoire. Ik hoorde dit lied vaak toen ik in Frankrijk, de Provence woonde. Op warme avonden op het terras luisterden we dan naar radio Vaucluse en kwam deze song vaak voorbij.
Zo goed mogelijk uit het
Frans vertaald.
Als de wind de wolken
duwt, zullen we de zon zien,
en zullen we de pagina kunnen omslaan,
van deze ochtenden, waarin we slecht ontwaken,
deze ochtenden die in de diepten van de slaap,
onze verlangens gegijzeld houden, haal onze hoofden uit deze soep,
Buig de dromen om die je belemmeren.
Si tus me suis, Si tu
me croix aussi (als je mij volgt, als je ook in mij gelooft)
Het beste wat ik dan
kan doen en ook meteen doe is een wandeling maken. Naar buiten, Alles wat
bekend is weer opnieuw ontdekken. Want niets is nooit hetzelfde, ook al denk je
dat, om dat het dezelfde route is, de huizen op dezelfde plek staan. Maar
steentjes onder mijn voeten verplaatsen zich, niet alleen door mij, maar ook
door al die andere voeten die zich op dit pad begeven. De wind die de gevallen
bladeren wegblaast. Ik geniet van de zon, wanneer de wind de wolken duwt. Soms
komt er een poes me tegemoet, die langs mijn benen strijkt en zie ik de zwanen
op de Vliet die statig ergens naar een voor mij onbekende plek gaan. Komen
mensen mij tegemoet en maak ik soms een praatje. Alles lijkt hetzelfde, maar is
nooit hetzelfde. Opnieuw ontdekken lost de mist in mijn hoofd op en de
buitenlucht doet mijn lijf goed.
Tijdens het wandelen
doe ik soms mijn oortjes in en luister dan naar muziek. Ik heb een playlist van
muziek waar ik van houd, alles door elkaar, maar ook muziek waar ik
herinneringen aan heb. Die mij weer brengen in momenten van leuke, ontroerende
en verdrietige ogenblikken. Maar soms ook vergeet ik die playlist en luister ik
naar de radio. Muziek ontroert, maakt vrolijk, muziek verbindt.
Als vrijwilliger werk
ik voor de gemeente aan een signaleringsonderzoek onderzoek 75+ senioren. Als
onderdeel staat er in de vragenlijst ook eenzaamheid. Maar wat is eenzaamheid? Eenzaamheid
is niet zomaar aan te geven, of in woorden uit te drukken. Ik merk dat in de
gesprekken die ik voer. Niet enkel het alleen zijn kan tot eenzaamheid leiden.
Ook in gezelschap, of in een relatie kan iemand eenzaam zijn. Eenzaamheid zit
in jezelf en dat zal iemand op eigen kracht moeten doorbreken. Daar helpen
goede adviezen misschien een beetje bij, zoals aansluiten bij een vereniging,
of activiteit, maar lang niet altijd. Mensen die single zijn voelen zich soms
alleen, maar dat hoeft nog geen eenzaamheid te zijn.
Voelt men zich minder
alleen, nadat men weer een nieuwe relatie is aangegaan? Dat verwachten we wel.
Want het doel waarop singles op een datingsite site verblijven is toch het
verlangen naar opnieuw weer die liefde. Het verlangen die bekende verliefdheid
weer opnieuw te ontdekken en beleven. Iemand tegen je horen zeggen; ‘er schuilt
een bos in je ogen’, of jouw glimlach brengt mij naar de diepten van de zee’. Ik
denk dat dat verlangen naar liefde nooit ophoudt, op welke leeftijd dan ook.
Ik blijf mijn wandelingen
houden om het bekende opnieuw te ontdekken.
