Wat is er belangrijker...?

 

Wat is er belangrijker…

Nu na de lange periode van zoveel mogelijk thuisblijven, vrienden en familie niet kunnen ontvangen en bezoeken, er geen ontspanning mogelijk was om restaurant, theater, of een café te bezoeken, zijn velen nu alles weer mag, naar vakanties aan het zoeken, of al te boeken. Wat heb ik de voorpret gemist van het op reis gaan. En… binnenkort ga ik op reis! Een stedentrip naar Istanbul. Een stad die ik altijd al had willen bezoeken, maar nu wordt het dan werkelijkheid. De grote stad aan de o zo bekende rivier ‘De Bosporus’. Een stad rijk aan cultuur en historie gelegen in het Europese en Aziatische deel van Turkije. Mijn zoon en ik trekken binnenkort vier dagen met elkaar op in het oude Constantinopel. Ik verkeer in goed gezelschap wat betreft kennis van geschiedenis. Zijn interesse was, is zijn hele leven al geschiedenis, dus hij kan mij vast veel vertellen over het Ottomaanse- en Byzantijnse rijk. En om mijn aanhef van deze blog aan te vullen: Wat is er belangrijker…  (uit het boek Grote Panda en Kleine Draak) vroeg Grote Panda … ‘de reis, of de bestemming?’ ‘Het gezelschap”, zei Kleine Draak. Ik verkeer dus in goed gezelschap.

Ik ben in het rijke bezit van vier kleinkinderen. Aan ieder van hen heb ik dikwijls uit het boek ‘Mevrouw Beentjes zoekt een huisdier’ voorgelezen. Iedere keer weer opnieuw! Ze konden er geen genoeg van krijgen. Mevrouw Beentjes zoekt een huisdier en gaat op reis in gezelschap van een Rode Kater, die verderop in de straat woonde. Ze bezoeken diverse landen: Patagonië. Mexico, Japan, Afrika, Californië enz. en ontdekken daar verschillende dieren, een lama, een aardvarken, een gordeldier, die misschien een huisdier voor Mevrouw Beentjes kunnen worden. Mevrouw Beentjes en de Rode Kater beleven allerlei avonturen en steeds weer vraagt Mevrouw Beentjes advies aan de Rode Kater. Maar het eind van het verhaal is, dat Mevrouw Beentjes aan de Rode Kater vraagt, of hij haar huisdier wil worden. “Of U het nooit zou vragen’, zei de Rode Kater opgelucht.

Vlak voor de Corona periode heb ik een Single reis gemaakt naar Venetië. Als single stap je dan aan het begin van de reis in een volle bus met als gezelschap allemaal onbekenden. Tijdens het veertiendaagse verblijf in Florence, Venetië en omgeving leerde ik ondertussen diverse mensen uit het gezelschap kennen. Ik trok na een aantal dagen op met een aantal waarbij het klikte. De leeftijd varieerde van de jongste 21 jaar en de oudste 78 jaar. Met ons achten zaten we op een terras, liepen achter een gids aan, zaten op banken in kerken en deden ’s avonds het licht uit.  Leeftijd speelt dus geen enkele rol om plezierig met elkaar om te gaan. Ik heb leuke, maar ook intieme gesprekken gevoerd. Gesprekken die verbinden. Er is bij mij geen relatie uit ontstaan, hoewel er wel een man van mijn leeftijd in onze groep was die mij wat meer aandacht gaf en om vriendschap vroeg. Eenmaal terug in Nederland is het contact vervaagd. Het gezelschap waarin ik tijdens die reis verkeerde heeft er aan toe bijgedragen, dat ik een geweldige vakantie heb gehad.

Als single heb je minder om iets te kunnen delen. Wanneer ik naar muziek luister, alleen in mijn huis, kan ik genieten van de muziek, maar wat is het fijner om gevoelens, of interesses te kunnen delen. In mijn herinnering gebeurde het weleens, dat ik met mijn man spontaan door de kamer danste. Zo is het ook met de reizen die wij met ons gezin en later zonder kinderen samen maakten. Tijdens de reis, maar ook later zijn er veel momenten van beleven waarover nadien nog herhaaldelijk gesproken werd. Wat is er mooier dan samen iets te kunnen delen. En dan is het gezelschap waarin je verkeert belangrijk.