Geloven in……
Wat zijn het dezer dagen toch spannende tijden voor al die
kinderen die nog onwankelbaar in de Sint geloven. Echter ook voor de ouders,
welke genieten van het verhaal welke ze hun kids blijven vertellen, door vele generaties
heen. Over het grote boek, waarin de namen van alle kindjes vermeld staan.
Waarin alles staat geschreven wat over een ieder maar van belang is. Heerlijk
om als ouders, maar ook als grootouders, diezelfde spanning, van als kind zijnde
vroeger, weer te beleven en weer het verhaal mee te geven aan de kinderen. Het
geloof in Sinterklaas is erfgoed. Overgedragen op het meest goedgelovige
moment, de leeftijd dat kinderen zich een wereldbeeld vormen.
Het is een kinderfeest, waar wij allemaal van genieten. We
werken er ook allemaal aan mee, om het geloof in het verhaal van de goeie Sint
die cadeautjes uitdeelt in stand te houden. De overheid, de scholen, de media.
Steden en dorpen die het aankomen per boot, of motor, of auto van de Sint en
zijn Pieten organiseren. Verwelkoming door de burgemeester en zijn notabelen. Met
omlijsting van muziek. Gezien in Deventer. Door prachtig geklede Herauten,
welke met het blazen op de trompetten het plaatje compleet maakten. Door de
jaren heen is de figuur van de Sint en later zijn helper(s) geëvolueerd. Na
alle commotie van de protestante bezwaren tegen de katholieke heiligenviering
tijdens de Reformatie werd het Nicolaasfeest in de 20 eeuw een Volksfeest. Het
gaat me te ver hier om over die geschiedenis verder te schrijven. Het is
allemaal te vinden op Wikipedia. Ook de komende jaren zal het er het één en
ander veranderen. De discussie betreffende de Piet, of hij nog steeds zwart
moet blijven, is in volle gang. Het is altijd een kinderfeest geweest in de
beleving van de laatste generaties. Een feest waarbij nooit vervelende
toestanden plaatsvonden. Kinderen zijn onschuldig en laten we die traditie in al
zijn glorie in ere houden. Het is niet nodig om bij een intocht een protest te
laten horen, vanwege andere gedachten over waarom Pieten wel, of niet zwart
dienen te zijn . Zo men hierover een andere mening heeft, kan en dient men die
discussie rond de tafel voeren.
Wat ik leuk vond om te lezen op Wikipedia en hier te
vertellen is dat de Sint in de late middeleeuwen (1270-1500) een functie had
als huwelijksmakelaar. Het voert waarschijnlijk terug naar de legende waarin
wordt verteld dat Sint-Nicolaas aan drie meisjes een bruidsschat gaf. Er
ontstonden Sint-Nicolaasmarkten. Na het kerkbezoek kochten de bezoekers een
geschenk voor het Nicolaas feest. De speculaasvrijer was een karakterisk
cadeau. Het was een speculaaspop die een jongen schonk aan een meisje. Als zij
het aannam was het een goed teken voor de relatie. Nu zijn er nog steeds
speculaaspoppen, maar de bedoeling erachter is al lang verleden tijd. Ook
werden er in die tijd liefdeskaartjes verzonden
De naam pepernoot stamt af van de tijd van de Voc schepen (17e
eeuw) welke noten, maar ook kruiden, zoals peper, nootmuskaat en kaneel meebrachten. De vorm lijkt op die van
noten. En Peper was een soort verzamelnaam van alle kruiden die uit het verre
oosten kwamen. Tegenwoordig kennen we allemaal de kruidnoten. Eigenlijk met
kruiden van speculaas industrieel vervaardigd en gevormd als een “nootje”. De
echte oud-Hollandsche pepernoot bestaat uit een mix van specerijen, o.a. anijs,
met als resultaat taaiachtige onregelmatige koekjes.
Ik vind speculaaspoppen heerlijk en misschien is er wel
iemand die mij een speculaaspop cadeau gaat doen.
Ik wens alle lezers, bezoekers hier een fijn
Sinterklaasfeest toe.
“Wie zoet is krijgt lekkers”.
Liefs,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten