Zondagavond
Soms heb je van die dagen, of avonden, zoals vanavond…..zondagavond.
Loop met mijn ziel onder mijn arm. Wat zal ik eens doen? Alleen thuis. Heb mijn
boek uit. Een heerlijke Zweedse detective. Altijd spannend totdat de zaak is
opgelost en ik het boek heb dichtgeslagen. Voel me daarna altijd een beetje
ontheemd. Ja… hoe voel ik me eigenlijk dan? Melancholiek? Leeg? Het is of ik iets mis. Een afscheid van de
personen welke je hebt leren kennen. Met wie je hebt meegeleefd. Zat helemaal
in het verhaal en moet nu weer even wennen aan het gebeuren rond om mij heen. Kan
gewoon een nieuw boek pakken. Maar om direct weer in een ander verhaal te
duiken, past even niet bij mijn gevoel. De Tv dan maar aanzetten? Eigenlijk
boeit me dat op dit moment ook niet. Ik zou natuurlijk naar “Boer zoekt vrouw”
kunnen gaan kijken. Het is een manier om de liefde tussen twee personen te
ontdekken. Maar 3 dames die om een heer heen dartelen, of andersom 3 heren
rondom een dame vind ik doorgaans toch heel ongemakkelijk om aan te zien. De
logeerpartij ziet er gezellig uit. Er lijkt harmonie tussen de kandidaten.
Samen koken, samen eten. Er moet dan toch haast wel een onderhuidse strijd
ontstaan om wie uiteindelijk met de eer zal gaan strijken. Of in het gunstigste
geval dan ook nog echt verliefd wordt op die boer, of boerin. Het is in elk spel zo, je wilt niet graag
verliezen. Ook als je nog niet direct die verliefde gevoelens hebt, wil je toch
niet als eerste naar huis gestuurd worden. Maar…..soms vindt men elkaar uiteindelijk
toch in de liefde.
Ik zet de radio aan en steek wat kaarsjes aan. Val midden
het lied van John Legand: “All of me”. De
songtekst, de stem van de zanger en de rustige muziek roepen gelijk een sfeer
op van romantiek. “Alles van mij, houdt van alles van jou”. Een verlangen waar
wij allen eigenlijk diep in ons hart naar uitzien. “Jij bent mijn einde en mijn
begin”. “Ik geef alles van mij en jij geeft mij alles van jou”. De diepe gevoelens die uit deze tekst spreken,
geven mij op dit moment tenminste een gevoel van heimwee. Iets wat ik mis, nu
alleen op de bank, met de kaarsjes aan. Zo’n sfeerrijk moment zou ik met iemand
waar ik van houd willen delen.
Het zijn soms van die momenten die je kunnen overvallen. In
wezen romantiseer je die momenten. Het zijn vooral gevoelens van verlangen naar
die verliefdheid. Die verliefdheid die we nog eens willen meemaken. We maken
het mooier en liefdevoller dan het in de praktijk werkelijk is.
Maar of ik het nu romantiseer, of niet, wat zou het leuk
zijn om iemand te ontmoeten waarbij de chemie op alle fronten klopt. Ik de keus
zou hebben om weer lief te hebben. Aan het begin zou staan van een lange reis samen.
Ondertussen de hobbels nemend van obstakels en onenigheden. Weer die vertrouwdheid
ondervinden wat ontstaat naarmate de lengte van de periode die we samen onderweg
zijn. Dus gewoon weer: “Houden van”.
“Ik zal liefhebben met alles wat ik heb”.
Liefs,
Riekie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten